Πυρά κατά Λαλιώτη από τον αντιπολιτευόμενο τύπο

Δυο μεγάλες μεταγραφές έγιναν φέτος το καλοκαίρι, η μία ήταν του Νειμάρ στην Παρί Σεν Ζερμέν και η άλλη του Κώστα Λαλιώτη στο ΣΥΡΙΖΑ» ξεκινάει πρωτοσέλιδο άρθρο στο «Πρώτο Θέμα», με τίτλο «Το Θείον Βρέφος του Αλέξη».

Η εφημερίδα επικαλείται πηγές του ΠΑΣΟΚ που δεν κατονομάζει, οι οποίες εμφανίζονται ιδιαίτερα ενοχλημένες με το περιβόητο άρθρο του πρώην ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο ασκούσε κριτική στη νεοφιλελεύθερη πορεία που έχει πάρει το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Οι ίδιες πηγές του ΠΑΣΟΚ  κατηγορούν τον Κώστα Λαλιώτη ότι η επιδίωξή του δεν είναι τι θα κάνει η Κεντροαριστερά, «αλλά να πατήσει πάνω στην ιστορική βεντέτα του με τους Μητσοτάκηδες για να κάνει εκδούλευση στον Αλέξη Τσίπρα», παρά  τα μηνύματα από το περιβάλλον Λαλιώτη ότι σε καμία περίπτωση δεν τάσσεται υπέρ μιας συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτό συνηγόρησε και η ερμηνεία του άρθρου Λαλιώτη από τον Παναγιώτη Κουρουμπλή που υποστήριξε ότι έδειξε το δρόμο «συγκρότησης μετώπου ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ» απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Σε συνέντευξή του σήμερα στη Real News, o εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Παύλος Χρηστίδης, υποστήριξε «Το λαθρεμπόριο “υπεράσπισης” του Ανδρέα από όσους έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ για μια καρέκλα και συμπορεύονται με τον υβριστή του, Πάνο Καμμένο, δεν αποδίδει πια».

Για το άρθρο Λαλιώτη δηλώνει «Αδικεί τον Κώστα Λαλιώτη οποιαδήποτε αναφορά, η οποία έχει να κάνει με το σήμερα, προσαρμόζοντάς τον ή αναλύοντάς τον με βάση τα σημερινά δεδομένα».

Αν και οι αντιδράσεις στο άρθρο αποδίδονται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ η ΝΔ δείχνει ιδιαίτερα ανήσυχη από τις εξελίξεις. Κύκλοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης σχολίαζαν δηκτικά στην «Καθημερινή» ότι «με την επιστροφή σε τρεις δεκαετίες πίσω, δεν συγκροτείται μια σύγχρονη ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα για την Κεντροαριστερά και μάλιστα με απουσία προγραμματικού λόγου για την Ελλάδα της κρίσης και για μια κυβέρνηση που έφερε πίσω την κοινωνία και την οικονομία». Επίσης σημείωναν την απουσία από το άρθρο κριτικής στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα η Πειραιώς θέλει να διατηρήσει ανοιχτούς του διαύλους με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη για μετεκλογική συνεργασία γι’ αυτό και προχώρησε σε διάκριση ανάμεσα στον Κώστα Λαλιώτη και στο ΠΑΣΟΚ με το οποίο η ΝΔ συνεργάστηκε κυβερνητικά, «μια εμπειρία θετική», όπως σημείωναν οι ίδιοι κύκλοι.

 tvxs.gr

Η κρίση πέρασε, αλλά τα χρέη... έμειναν

Όταν ο ανεπτυγμένος κόσμος έσφιγγε το ζωνάρι, ο αναδυόμενος άνοιγε τις κάνουλες τις τόνωσης. Το αποτέλεσμα; Δέκα χρόνια μετά την κρίση είμαστε πιο βουτηγμένοι στο χρέος από ποτέ...

Η χρηματοπιστωτική κρίση που άρχισε να εξαπλώνεται στον κόσμο πριν από 10 χρόνια, ήταν το αποτέλεσμα μια τεράστιας συσσώρευσης χρέους στις πλούσιες χώρες -το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βάρυνε τα νοικοκυριά και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Ήταν η συνειδητοποίηση ότι πολλές από αυτές τις αξιώσεις μπορεί να μην καλυφθούν, που πυροδότησε την κρίση πίστωσης και το επακόλουθο πάγωμα στη χρηματοοικονομική αγορά.

Από τότε, η αναλογία χρέους/ΑΕΠ στις ανεπτυγμένες οικονομίες έχει παραμένει περίπου σταθερή. Αλλά το χρέος έχει συνεχίσει να παίζει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις μετά την κρίση, με δύο τρόπους.

Ο πρώτος είναι πως η σύνθεση του χρέους έχει αλλάξει αισθητά. Το δημόσιο χρέος έχει αυξηθεί απότομα, καθώς οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να αμβλύνουν την ανατάραξη για να αθροίσουν τη ζήτηση, διότι ο δημόσιος τομέας έσφιξε το ζωνάρι και προσπάθησε να «απομοχλεύσει» ή να ελαττώσει τα χρέη του.

Και την ίδια ώρα που ο πλούσιος κόσμος περιόριζε την ανάπτυξη της πίστωσης, ο αναπτυσσόμενος κόσμος -με κορυφαία την Κίνα- άνοιγε την κάνουλα της τόνωσης. Κατά συνέπεια, ο κόσμος είναι σήμερα περισσότερο πλημμυρισμένος στο χρέος από ποτέ. Το πώς θα μπορούσε να τελειώσει αυτή η συσσώρευση χρέους, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που επισκιάζουν την παγκόσμια οικονομία σήμερα.

Θα έπρεπε μήπως να ανησυχούμε για το μέγεθος της μόχλευσης στον κόσμο -ή για το πού βρίσκεται;   

      

euro2day.gr

Τα πετρέλαια του ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιώργου Φιντικάκη

Χρειάστηκαν δυόμισι χρόνια και τρεις διαφορετικοί υπουργοί, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Πάνος Σκουρλέτης και Γιώργος Σταθάκης, για να αντιληφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ την σημασία της αξιοποίησης του εθνικού μας πλούτου.

Από τα πετρέλαια της Βενεζουέλας του Νίκου Παππά και το "θα τους αλλάξουμε τα… πετρέλαια" της εποχής Λαφαζάνη, η κυβέρνηση δείχνει να έχει περάσει σε μια πιο πραγματιστική αντίληψη ως προς την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, όσο φυσικά της το επιτρέπει το συριζαικό της DNA.

Διότι η αλήθεια είναι ότι το κεφάλαιο πετρέλαια παραμένει θέμα αρκετά "τζίζ" για τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο εσωτερικό του συνυπάρχουν λογιών και λογιών φατρίες, που με όρους πολιτικής κουζίνας πρέπει να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι και κανείς δυσαρεστημένος τώρα που η κυβέρνηση ανοίγει το φάκελο των διαγωνισμών στην Κρήτη και στο Ιόνιο. Κάποιοι ακολουθούν την παραδοσιακή Λαφαζανική λογική ότι πρέπει το ίδιο το κράτος να κάνει τον παραγωγό και προμηθευτή υδρογονανθράκων, ενώ άλλοι όπως οι Ι. Τσιρώνης, και Γ. Δημαράς προέρχονται από τους Οικολόγους Πράσινους, και θεωρούν ότι οι υπεράκτιες εξορύξεις θίγουν το περιβάλλον, και επομένως η αντίληψη της αξιοποίησης του ορυκτού μας πλούτου δεν συμβαδίζει με τις θεμελιώδεις αρχές τους.

Ολα τα παραπάνω συνθέτουν ένα πολιτικό μωσαικό, πάνω στο οποίο η κυβερνώσα παράταξη περπατά σαν ακροβάτης μαζί με τις συνιστώσες της, προκειμένου να ικανοποιήσει, όσο αυτό είναι δυνατόν, τους πάντες: Και τους επενδυτές που ζητούν ξεκάθαρους όρους, μικρό ρίσκο, και ουδόλως ενδιαφέρονται για τις εσωκομματικές ισορροπίες, αλλά και τις διαφορετικές μεταξύ τους συριζαικές φυλές.

Ανθρωποι με εμπειρία στην ψυχανάλυση της συριζαικής ψυχής, συνδέουν για παράδειγμα την πρόσφατη κίνηση του Γιώργου Σταθάκη να ανακινήσει θέμα αλλαγής του μοντέλου έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, με αυτό ακριβώς το εσωκομματικό μωσαικό. Απευθυνόταν, λένε οι συνομιλητές μας, σε όσους εντός και πέριξ του ΣΥΡΙΖΑ έχουν "αλλεργία" στην ιδέα ότι οι πολυεθνικές "νέμονται τον εθνικό μας πλούτο σε βάρος του Δημοσίου συμφέροντος". Σύμφωνα πάντα με την δική τους ερμηνεία, ανοίγοντας ο υπουργός Περιβάλλοντος & Ενέργειας την συζήτηση ότι το κράτος πρέπει μελλοντικά να διαχειρίζεται το ίδιο τα πετρέλαια που βρίσκει, επιχείρησε να στείλει μήνυμα σε αριστερούς ψηφοφόρους και στελέχη, ότι μπορεί η κυβέρνηση να προχωρά με το σημερινό καθεστώς, δεν έχει ωστόσο ξεχάσει τις βασικές της ιδεολογικές αφετηρίες.

Στην πραγματικότητα ο Σταθάκης αντιλαμβάνεται ότι τώρα που το παιχνίδι στα πετρέλαια ανοίγει δεν είναι ώρα για ρίσκα, και αυτός είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση, μετά και τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν από την αγορά, ανακοίνωσε ότι διατηρεί προς το παρόν το υφιστάμενο πλαίσιο. Την αμέσως μάλιστα επόμενη ημέρα, προκειμένου να ξεδιαλύνει κάθε σύννεφο ανησυχίας, το υπουργείο ΠΕΝ προκήρυξε τους δύο μεγάλους διαγωνισμούς σε Κρήτη και Ιόνιο, κατόπιν των αιτημάτων που είχαν υποβάλει, τα σχήματα Exxon Mobil-Total-ΕΛΠΕ, και Energean Oil & Gas που συνεργάζεται με την Repsol.

Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο εξάμηνο, η κυβέρνηση έχει κάνει στους υδρογονάνθρακες, όσα δεν έκανε σε δυόμισι χρόνια. Της προκήρυξης των παραπάνω διαγωνισμών, είχε προηγηθεί το Μάρτιο, η μονογραφή της σύμβασης μίσθωσης του "οικοπέδου 2" στην Κέρκυρα για έρευνες υδρογονανθράκων από την κοινοπραξία Total-Edison-ΕΛΠΕ, και ενώ λόγω των συνεχιζόμενων καθυστερήσεων, οι Γάλλοι είχαν προειδοποιήσει ότι θα "χαιρετήσουν". Το Μάιο ακολούθησε η υπογραφή των συμβάσεων παραχώρησης των περιοχών της ΒΔ Πελοποννήσου και της Αρτας-Πρέβεζας στα ΕΛΠΕ, καθώς και της Αιτωλοακαρνανίας στην Energean Oil & Gas, ενώ μετά την πρόσφατη προκήρυξη των δύο διαγωνισμών σε Κρήτη και Ιόνιο, δεν αποκλείεται να έρθουν και άλλοι.

Προς το παρόν η κυβέρνηση έχει αποφύγει να υποπέσει στα λάθη της περίοδου Σαμαρά, όταν ο τότε Πρωθυπουργός μετρούσε σε… 150 δισ ευρώ τα μελλοντικά έσοδα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της χώρας. Τότε ο Αντώνης Σαμαράς είχε βασίσει, όπως ο ίδιος είχε πει, την εκτίμησή του στα αποτελέσματα των σεισμικών ερευνών τα οποία είχαν προηγηθεί στις ελληνικές θάλασσες. Με την διαφορά ότι όπως γνωρίζει κάθε γεωλόγος, οι σεισμικές έρευνες δεν επιτρέπουν την εκτίμηση κοιτασμάτων, πόσο μάλλον των μελλοντικών εσόδων. Πραγματοποιούνται για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πιθανότητα να βρεθούν κοιτάσματα πετρελαίου ή φυσικού αέριου. Μόνο μετά από τις δοκιμαστικές γεωτρήσεις που δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί, μπορεί να ειπωθεί αν όντως υπάρχει κοίτασμα, πόσο μεγάλο είναι, τι ποιότητας είναι το πετρέλαιο και τελικά αν είναι αξιοποιήσιμο.

Πράγματι η κυβέρνηση δηλώνει πολέμιος της θεωρίας του Ελντοράντο, και έχει αποφύγει να εξαγγείλει ποσότητες και χρήματα. Δεν έχει ωστόσο γλιτώσει από τον πειρασμό, να θέλει και αυτη να αξιοποιήσει πολιτικά την υπόθεση πετρέλαια. Η ιδέα να αποκτήσει κάποια ημέρα η χώρα ένα κρατικά ελεγχόμενο μοντέλο που θα διαχειρίζεται απευθείας τα όποια κοιτάσματα όταν και όποτε αυτά βρεθούν, παρ’ ότι μετατέθηκε για το μέλλον, έλκει πολύ την κυβέρνηση.

Στηρίζει την λογική της ότι αργά ή γρήγορα θα ανακαλυφθούν υδρογονάνθρακες και στην Ελλάδα (σσ: η γεωλογία άλλωστε της χώρας μας είναι παρόμοια με του Ισράηλ και της Κύπρου), και επομένως θα πρέπει η χώρα να βάλει από τώρα τις βάσεις για να στήσει την κρατική εταιρεία που θα ελέγχει τα πετρέλαια, και να βρει το προσωπικό που θα την στελεχώσει. Συζήτηση που από την μια μυρίζει προσλήψεις, από την άλλη, σύμφωνα με ανθρώπους που ασχολούνται με το αντικείμενο, σε αυτή τη φάση είναι εντελώς αδόκιμη, αφού ακόμη και αν η κυβέρνηση σκέφτεται να εφαρμόσει το νέο μοντέλο σε συμβάσεις διαγωνισμών που δεν έχουν ακόμη τρέξει, μιλάμε για έσοδα που, εφόσον υπάρξει ανακάλυψη, θα προκύψουν μετά από μια 10ετία.      

 liberal.gr

Γκρίνια για την αξιολόγηση και στην ΑΑΔΕ

Το γενικό συμβούλιο ΠΟΕ-ΔΟΥ προτρέπει τους υπαλλήλους να μην υπογράψουν τα έντυπα καταλληλότητας και να απόσχουν από την αξιολόγηση. Διαβεβαιώσεις Πιτσιλή πως μέσω της αξιολόγησης δεν τίθεται ζήτημα απολύσεων.

Κατά της αξιολόγησης τάσσονται και οι ελεγκτές και οι υπάλληλοι της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.

Το κύμα αποχής που κυριαρχεί στο Δημόσιο φαίνεται ότι έχει συμπαρασύρει και κάποιες από τις ανεξάρτητες αρχές, μεταξύ των οποίων και η νευραλγική, για την ευρύτερη λειτουργία του Δημοσίου, Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, σύμφωνα με την "Καθημερινή".

Παρά το γεγονός ότι η Αρχή (όπως και άλλες ανεξάρτητες αρχές), λόγω της φύσης του αντικειμένου της, διέπεται από διαφορετική διαδικασία αξιολόγησης από αυτήν που ισχύει για τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους, εφοριακοί, τελωνειακοί αλλά και διοικητικοί υπάλληλοι που υπηρετούν σε αυτήν απέχουν από την αξιολόγηση και μάλιστα έχουν δώσει «ραντεβού τον Σεπτέμβρη» προκειμένου να αποφασίσουν «συλλογικά και δημοκρατικά μορφές πάλης».

Το γενικό συμβούλιο της ΠΟΕ-ΔΟΥ αποφάσισε ομόφωνα στις 20/7/2017 «την απόρριψη του σχεδίου Πιτσιλή τόσο για την εφάπαξ αξιολόγηση όσο και το πάγιο σύστημα αξιολόγησης, κηρύσσοντας παράλληλα αποχή - απεργία από κάθε διαδικασία που σχετίζεται με τη συγκεκριμένη διαδικασία». Οπως επισημαίνει το γενικό συμβούλιο της ομοσπονδίας, τα δύο συστήματα προβλέπουν «νέες διαθεσιμότητες, εξατομίκευση της μισθοδοσίας και θεσμοθέτηση της αυθαιρεσίας προϊσταμένων και διευθυντών».

Η ομοσπονδία καταγγέλλει ότι η ηγεσία της ΑΑΔΕ κατέθεσε το εν λόγω σχέδιο «ή για την ακρίβεια μέρος αυτού εν μέσω καλοκαιριού, επενδύοντας στον περιορισμό των δυνατοτήτων αντίδρασης και αποκλείοντας κάθε προοπτική διαλόγου και διαπραγμάτευσης».

Παράλληλα, καλεί την ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών «να σταματήσει το κρυφτό πίσω από τη δήθεν ανεξαρτησία της ανεξάρτητης αρχής και να αναλάβει τις ευθύνες που της αντιστοιχούν για τα αποτελέσματα ενός νόμου που η ίδια έφερε και ψήφισε στη Βουλή».

Το γενικό συμβούλιο προτρέπει τους υπαλλήλους να μην υπογράψουν τα έντυπα καταλληλότητας και να απόσχουν από την αξιολόγηση, καθώς και τους διευθυντές να μην καταθέσουν έντυπα καταλληλότητας για τους υφισταμένους τους. Η ομοσπονδία εν συνεχεία, αφού προκήρυξε απεργία - αποχή από τη διαδικασία της εφάπαξ αξιολόγησης αλλά και «της κατάταξης των υπαλλήλων της ΑΑΔΕ στα περιγράμματα θέσεων εργασίας, ελέγχου καταλληλότητας και επάρκειας», δηλώνει τη συμμετοχή της στην απεργία που έχει κηρύξει από τον περασμένο Μάρτιο επί του θέματος η ΑΔΕΔΥ.

Από την πλευρά του πάντως, ο διοικητής της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων Γιώργος Πιτσιλής έχει διαβεβαιώσει τους υπαλλήλους και το συνδικαλιστικό τους όργανο ότι μέσω της αξιολόγησης δεν τίθεται ζήτημα απολύσεων, και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο στην ακραία περίπτωση που ο ίδιος ο υπάλληλος προκαλέσει με τη συμπεριφορά του.

Ως προς το ευρύτερο Δημόσιο, η αποχή από την αξιολόγηση ξεπέρασε το 70%, με την ΑΔΕΔΥ και το ΜΕΤΑ να «πανηγυρίζουν» επί του αποτελέσματος και να δηλώνουν τη συνέχιση των κινητοποιήσεών τους.    

euro2day.gr 

Β.Κορέα: 3,5 εκατ. Βορειοκορεάτες ζήτησαν να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις

Σύμφωνα με βορειοκορεατικά μέσα ενημέρωσης

Περίπου 3,5 εκατομμύρια πολίτες έκαναν αίτηση να καταταγούν στον βορειοκορεατικό στρατό για να πολεμήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες, αναφέρουν σήμερα βορειοκορεατικά μέσα ενημέρωσης.

Οι Βορειοκορεάτες, ανάμεσα στους οποίους φοιτητές, εργάτες και απόστρατοι στρατιωτικοί, ζητούν να καταταγούν ή να επιστρέψουν στις ένοπλες δυνάμεις μετά τις δηλώσεις της βορειοκορεατικής κυβέρνησης ότι θα προβεί σε αντίποινα εναντίον των ΗΠΑ μετά την έγκριση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ νέων κυρώσεων σε βάρος της Πιονγκγιάνγκ, αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας του βορειοκορεατικού Κόμματος των Εργατών Rodong Sinmun, όπως μετέδωσε το νοτιοκορεατικό πρακτορείο ειδήσεων Yonhap.

Την περασμένη εβδομάδα το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υιοθέτησε ομόφωνα την Απόφαση 2371, με την οποία καθίστανται αυστηρότερες οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Βόρεια Κορέα ως απάντηση για τις πρόσφατες δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων από την Πιονγκγιάνγκ.

Οι ένοπλες δυνάμεις της Βόρειας Κορέας ανακοίνωσαν την Τετάρτη πως σχεδιάζουν μια πυραυλική επίθεση κοντά στο νησί Γκουάμ, που αποτελεί έδαφος των ΗΠΑ στον Ειρηνικό Ωκεανό, αφού ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απείλησε την Πιονγκγιάνγκ με «πυρ και οργή». Στο Γκουάμ υπάρχουν αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις.

Φωτό: AP Photo/Jon Chol Jin

news247.gr    

H Βουλή των σαλτιμπάγκων*

Tου Περικλή Κοροβέση

Το προηγούμενο Σάββατο (5-6/8/17) η εφημερίδα μας είχε αφιερώσει το θέμα της στον πολιτικό λόγο των μελών του Κοινοβουλίου. Την ενδιαφέρουσα αυτή έρευνα υπέγραφε η πάντοτε έγκυρη συνάδελφος Ντίνα Δασκαλοπούλου.

Πράγματι αυτός ο πολιτικός πολιτισμός βρίσκεται στο έλεος της χυδαιότητας. Για μένα όμως το ερώτημα είναι αλλού: Το υπάρχον πολιτικό σύστημα μπορεί να διαθέσει έναν άλλο πολιτικό λόγο; Μήπως αυτός ο λόγος εκφράζει και αποσαφηνίζει το πολιτικό μας σύστημα; Το πολίτευμά μας είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Ενα σύστημα διακυβέρνησης που επινοήθηκε στην Αγγλία και από εκεί επεκτάθηκε σε όλο τον πλανήτη. Από την αρχή αυτό το σύστημα δέχτηκε κριτικές με πιο γνωστό επικριτή τον Ρουσό. «Οι Αγγλοι είναι ελεύθεροι μια μέρα στα πέντε χρόνια».

Και ο μεγάλος φιλόσοφος είχε δίκιο. Αν και χύθηκε αίμα για την καθολική ψηφοφορία, που στην αρχή ήταν μόνο ανδρική, σχετικά πρόσφατα καθιερώθηκε η γυναικεία ψήφος, δηλαδή ήταν ένα αίτημα και μια νίκη του λαϊκού κινήματος, εν τούτοις δεν ήταν ποτέ δημοκρατία, όπως είχε αποσαφηνιστεί στην αρχαία Αθήνα, αλλά μια εκλεγμένη ολιγαρχία.

Δημοκρατία σημαίνει να αποφασίζουν άμεσα οι πολίτες για την τύχη τους σε όλα τα επίπεδα. Καθημερινά και άμεσα. Ενα δικαίωμα που δεν εκχωρείται και δεν μεταβιβάζεται. Στην ουσία καταργεί την εξουσία, μια που κανείς δεν την έχει και την έχουν όλοι. Η εξουσία, δηλαδή το δικαίωμα, ζωής και θανάτου που έχει κάποιος (μονάρχης, δικτάτορας κ.λπ.) στη Δημοκρατία γίνεται δημόσιο αγαθό.

Αυτό θεωρητικά βέβαια, αν και άπαξ τουλάχιστον στην Ιστορία της ανθρωπότητας ήταν πραγματικότητα για δύο αιώνες. Είναι γνωστό το απόφθεγμα Τσόρτσιλ: «Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα. Αλλά μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί κάτι καλύτερο». Ο γνωστός αντιδραστικός πολιτικός, αν και κυνικός, θα μπορούσε να το διατυπώσει και αλλιώς: «Αυτό το πολίτευμα είναι το χειρότερο για σας, αλλά το καλύτερο για μας. Για αυτό και δεν ψάχνουμε για κάτι άλλο».

Ας δούμε τώρα την ψηφοφορία από μια άλλη οπτική γωνία. Ασκώ ένα δικαίωμα ή παραιτούμαι από τα δικαιώματά μου; Στην ουσία της, η ψήφος είναι η εκχώρηση εν λευκώ των δικαιωμάτων του πολίτη σε κάποιον αντιπρόσωπο για τέσσερα χρόνια.

Δηλαδή παραιτείται από την ιδιότητα του πολίτη και την εκχωρεί σε κάποιον πολιτικό που θα μιλάει για λογαριασμό του. Και αν ο πολίτης γελαστεί από τον αντιπρόσωπό του, δεν μπορεί να τον ανακαλέσει, όπως γίνεται σε μια εμπορική αντιπροσωπεία. Θα πρέπει να μπει σε αναμονή τεσσάρων ετών με την πιθανή προοπτική να ξαναπιαστεί πάλι κορόιδο.

Και αν θελήσει να ζητήσει το δίκιο του για αυτήν την εξαπάτηση, δεν υπάρχει κανένα δικαστήριο να τη δικάσει. Ολες οι απάτες είναι ποινικό αδίκημα, εκτός από τις πολιτικές που είναι νόμιμες και τολμώ να πω, συστατικό μέρος του πολιτεύματος. Και αν κατέβει ο απατηθείς στον δρόμο για να διαμαρτυρηθεί, ενδεχομένως να βρεθεί με κεφάλι σπασμένο από τα ΜΑΤ, μια τιμωρία, γιατί αθέτησε την εξουσιοδότησή του που είχε διάρκεια τετραετίας.

Οι αντιπρόσωποι και τα κόμματά τους πρέπει να πείσουν με κάθε μέσο και τρόπο τον ψηφοφόρο πως αυτοί είναι οι καλύτεροι. Ο λαός τούς λέει ψεύτες. Εγώ θα προτιμούσα έναν άλλο όρο. Αυτός ο πολιτικός λόγος είναι μυθολογικός-μεσσιανικός που αποκρύπτει την πραγματικότητα προσφέροντας μια ανύπαρκτη σωτηρία. Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η επίρρωση των προηγούμενων συλλογισμών.

Παλιότερα τα Κοινοβούλια είχαν τρεις πτέρυγες. Δεξιά (πλούσιοι), Κέντρο (μεσαίοι) και Αριστερά (φτωχοί). Το σχήμα αυτό είναι απλοϊκό. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη, αλλά το χρησιμοποιούμε για να πούμε απλά πως τα κόμματα αντιπροσωπεύουν διαφορετικά συμφέροντα, άρα και διαφορετικό πολιτικό λόγο.

Και όταν έμεναν στα όρια της ευπρέπειας, είχαμε επιχείρημα και αντεπιχείρημα. Στη σημερινή Βουλή υπάρχει μόνο ένα κόμμα και δύο άλλα, αουτσάιντερ. Το κόμμα αυτό θα το ονόμαζα ΕΑΕΕ (Ενωση Ανδρεικέλων Ε.Ε.) με διάφορες συνιστώσες, τάσεις ή φράξιες.

Το ΚΚΕ είναι μια μηχανή εσωτερικής καύσεως που δεν κινείται και λειτουργεί για τον εαυτό του (άσχετα αν τα λέει σωστά) και η Χ.Α., μια εγκληματική οργάνωση που προσεύχεται στον Χίτλερ κάνοντας τις απαραίτητες λιτανείες μίσους. Και αυτό σημαίνει πως δεν μπορούν να διαρθρώσουν έναν άλλο πολιτικό λόγο γιατί δεν τους αφορά το Κοινοβούλιο. Απλά το χρησιμοποιούν για δικούς τους, διαμετρικώς αντίθετους σκοπούς.

Το πρόβλημα το έχουν οι φράξιες της ΕΑΕΕ που δεν έχουν να πουν τίποτα επί της ουσίας. Και το μόνο που μένει είναι η διαβολή του αντίζηλου με διάφορες κατινιές και κουτσομπολιά. Ετσι το πιο ασήμαντο πράγμα γίνεται θέμα κεντρικής πολιτικής (σημαιοφόροι, παρελάσεις, στρατιωτικές θητείες του περασμένου αιώνα κ.λπ.).

Και έτσι μια εντελώς νόμιμη και δίκαιη διαμαρτυρία του «Ρουβίκωνα» μετατρέπεται σε άλωση των Χειμερινών Ανακτόρων. Το θέατρο του παραλόγου, μπροστά στο θέαμα της Βουλής, υποκλίνεται και παραδέχεται δημοσίως την αποτυχία του. Η Βουλή έφαγε το ψωμί των ηθοποιών του παραλόγου. Περιμένουμε να δούμε αν η κ. Κονιόρδου θα επιχορηγήσει τη Βουλή για το θέαμα που προφέρει.

* Από την ταινία του Μπέργκμαν «Η νύχτα των σαλτιμπάγκων»

efsyn.gr   

Και πρόκληση, και ξετσίπωτη!

Του  Θάνου  Οικονομόπουλου

Δεν ήξερε ο Τσίπρας ότι ο διορισμός του... μπαμπά του κολλητού του σε δημόσια θέση θα προκαλούσε; Φυσικά και το ήξερε. Τότε, γιατί το επέτρεψε; Μα, δεν το «επέτρεψε» -το μεθόδευσε! Για να επιδείξει γι' άλλη μια φορά, εμβληματική τούτη, τον καθεστωτικό τσαμπουκά του κυβερνώντος τσούρμου...

Ο μπαμπάς του υπουργού Νίκου Παππά, ο Στέλιος, ανεδείχθη ξαφνικά ως «έμπειρος οικονομολόγος», ως ο ενδεδειγμένος για να διευθύνει τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης στο διάστημα της διαδικασίας κρατικοποίησης του ΟΑΣΘ. Έτσι είπε ο αρμόδιος υπουργός κ. Σπίρτζης. Ο ίδιος ο μπαμπάς Στέλιος, πιο... σεμνός, περιορίσθηκε να δηλώσει «εγώ πάω όπου με στέλνει το κόμμα»!

Μπορεί και να είναι «έμπειρος οικονομολόγος» (πάντως, ως συνδικαλιστής διακρίθηκε στην καριέρα του) ο κ. Στέλιος. Αλλά αυτό που θα μείνει από τον διορισμό του είναι η ιδιότητά του ως μπαμπάς του υπουργού (και εξ απορρήτων του πρωθυπουργού) κ. Νίκου Παππά. Γι' αυτό ξέσπασε ο σάλος που ξέσπασε, όχι για την... εμπειρία του στα οικονομικά.

Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλα κομματικά στελέχη στον ΣΥΡΙΖΑ με γνώσεις στα οικονομικά, αλλά και κομματική πειθαρχία να «πηγαίνουν όπου τους στέλνει το κόμμα». Γιατί, λοιπόν, ο μπαμπάς Στέλιος;

Μα, επιλέχθηκε ως συνειδητή προβοκάτσια. Σε μια συγκυρία κατά την οποία η συγκυβέρνηση των Συριζανέλιων αποψιλώνεται από όσα ερείσματα στην κοινωνία της έχουν απομείνει και ταυτόχρονα επικρίνεται δυναμικά (αν και σχεδόν σιωπηλά) από τους κομματικούς ιδεοληπτικούς Τουπαμάρος, το think (;) tank του Μεγάρου Μαξίμου, επέλεξε να στείλει στην μεν κοινωνία το μήνυμα «ότι και να λέτε ή κάνετε, εμείς ήρθαμε να μείνουμε, πάση θυσία, και σας γράφουμε στα...». Προς δε το σκληροπυρηνικό απαράτ, την καθησυχαστική διαβεβαίωση «μη βλέπετε τις τακτικές αναδιπλώσεις μας, λόγω μνημονιακών πιέσεων, εμείς ήρθαμε ως καθεστώς και τέτοιο ακριβώς θα παραμείνουμε! Ελέγχουμε ασφυκτικά τα πάντα...»!

Ο διορισμός του μπαμπά (από ένα κόμμα που έχει ξελαρυγγιαστεί να καταγγέλλει την... οικογενειοκρατία!) ήταν μελετημένη επίδειξη πυγμής και αποφασιστικότητας, ένθεν κακείθεν. Η επιβεβαίωση καθεστωτικού τσαμπουκά, μια προειδοποίηση προθέσεων, μια χρήσιμη εκφοβιστική υπόμνηση ότι «ναι, εμείς είμαστε στην πραγματικότητα αυτό που πολλοί φοβάστε -και μη μας υποτιμάτε...»!

Μια κίνηση η οποία, εκτός από προκλητική, είναι και ξετσίπωτη. Είναι μία ύβρις, ένα ξεπέρασμα των ορίων. Και, οι άφρονες, ούτε που υποψιάζονται, μέσα στον πανικό του μη υποκρυπτόμενου πλέον καθεστωτισμού τους, ότι οσονούπω θα τους γυρίσει μπούμερανγκ...

iefimerida.gr

  

Οι καλοί χριστιανοί της πολιτικής

Βούτσης, Καμμένος, Νέα Δημοκρατία, μαλλιοτραβιούνται χωρίς λόγο για τα θρησκευτικά, ο καθένας για το ακροατήριό του. Ενα είναι το θέμα: ο διαχωρισμός κράτους-Εκκλησίας. Και αυτό δεν τίθεται προς συζήτηση

 Του Κώστα Γιαννακίδη

Καμιά φορά οι πολιτικοί είναι σαν τους ποδοσφαιριστές. Οταν, πριν από σαράντα χρόνια, ο Στέλιος Παπαθεμελής αποφάσισε να φύγει από την ΕΔΗΚ, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία τον διεκδίκησαν με ζήλο.

Ο Παπαθεμελής δεν θα έφερνε, απλώς, χιλιάδες σταυρούς. Θα έφερνε τον Τίμιο Σταυρό. Κανένας πολιτικός της εποχής, δεν διέθετε αντίστοιχη σχέση με την Εκκλησία. Οποιο κόμμα κέρδιζε τον Παπαθεμελή, θα εξασφάλιζε τεράστιο προβάδισμα στην Α’ Θεσσαλονίκης. Ηταν έτοιμος να… υπογράψει στη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά, με μία θεαματική κίνηση, ο Ανδρέας τον πήρε στο ΠΑΣΟΚ. Και καλά έκανε γιατί τότε το κόμμα θεωρείτο αριστερό, με ελάχιστα ερείσματα στην Εκκλησία. Με ποδοσφαιρικούς όρους, ο Παπαθεμελής κάλυψε και την πτέρυγα και τα εξαπτέρυγα.

Που λέτε ο Παπαθεμελής είναι ένας άνθρωπος ο οποίος πιστεύει στον Θεό ή, ακριβέστερα, στα εκκλησιαστικά ήθη. Και σε γενικές γραμμές προσπάθησε να πορευτεί αναλόγως στο δημόσιο βίο του, αν και η εμπλοκή με τα κοσμικά δεν συνάδει με την έννοια της καταλαγής. Μερικές φορές δε, η επίκληση της πίστεως από έναν πολιτικό οδηγεί στη φαιδρότητα ή στην περιγραφή του θεομπαίχτη. Ακούω τον Πάνο Καμμένο να αναφέρεται στο θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, να διατρανώνει την πίστη του ενώπιον του Αρχιεπισκόπου. Τον πιστεύω. Ναι, ο Πάνος Καμμένος είναι ένας καλός χριστιανός. Ωστόσο, ένας αυστηρός ιερωμένος, ίσως ισχυριστεί ότι η δημόσια παρουσία του δεν συμβαδίζει με τη χριστιανική ηθική, ενίοτε και με τους στοιχειώδεις κανόνες αστικής ευγένειας. Αν βάλεις δίπλα στη συμπεριφορά του καλού χριστιανού τις προτροπές για λιντσάρισμα και το υψωμένο μεσαίο δάχτυλο στο κολυμβητήριο, τότε σβήνει και το Αγιο Φως στο αεροδρόμιο. Σηκώνεται το λείψανο της Αγίας Ελένης και γυρίζει με τα πόδια στη Βενετία.

Τις περισσότερες φορές οι πολιτικοί επικαλούνται τη χριστιανική πίστη με τρόπο που την ακυρώνει. Εκστομίζουν ψεύδη, κολακείες, υιοθετούν κηρύγματα μίσους, συμπεριφέρονται βουλιμικά, με απληστία. Η Καθολική Εκκλησία θα τους φόρτωνε στην καμπούρα και τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα: οκνηρία, αλαζονεία, λαιμαργία, λαγνεία, απληστία, οργή, ζηλοφθονία. Αν βγάλετε τη λαγνεία από τη μέση (μην τρελαθούμε κιόλας!), τα άλλα έξι φτιάχνουν ρούχο που ταιριάζει σε όλους. Δεν είναι οι πολιτικοί πιστοί. Ακόμα και αν το δηλώνουν ή το αισθάνονται, δεν συμπεριφέρονται έτσι. Πιστοί είναι οι ψηφοφόροι τους αν και τις περισσότερες φορές και αυτοί ελέγχονται από τον εξομολογητή τους. Αλλά δεν μας ενδιαφέρουν τα υπαρξιακά. Εδώ συζητάμε για την πολιτική, δηλαδή την πίστη των αφελών.

Ο Πάνος Καμμένος διαφώνησε με τον πρόεδρο της Βουλής που είπε ότι δεν θα γίνουμε και Ταλιμπάν της Ορθοδοξίας. Η Νέα Δημοκρατία έσπευσε και αυτή να εκφράσει τη δυσφορία της, όπως και κάθε πολιτικός που, σαν τον Άγιο Πέτρο, ρίχνει τα δίχτυα του στη μεγάλη δεξαμενή των πιστών. Υπάρχει, όμως, στα αλήθεια, πεδίο αντιπαράθεσης; Απειλούμεθα, ως κοινωνία, με τη μετατροπή μας ή, καλύτερα, με την παράδοσή μας στους εγχώριους Ταλιμπάν της Ορθοδοξίας;

Η αλήθεια είναι πως υπάρχει μόνο ένα θέμα: ο διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας. Τίποτα άλλο. Ολα τα υπόλοιπα σταδιακά κρίνονται υπέρ ημών, των κοσμικών ή των απίστων. Σιγά-σιγά. Εχουμε πλέον Πρωθυπουργό που δεν έδωσε θρησκευτικό όρκο και προώθησε το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων -δεν είναι και λίγο αυτό. Μην τα βγάζουμε όλα να τα μετράμε στο τραπέζι, σημασία έχει ότι εδώ και χρόνια η Εκκλησία δεν έχει καμία εμπλοκή στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου -εκτός και αν μένει δίπλα σε ναό και ενοχλούν οι καμπάνες. Εχει, βέβαια, στη φορολογική δήλωση και στην αισθητική του, όπως και στη γενικότερη εικόνα της χώρας, κυρίως όταν δεν θέλει να πληρώνει για την Εκκλησία και να βλέπει υπουργούς στην υποδοχή λειψάνων.

Στην ουσία όταν ο Βούτσης αναφέρεται σε Ταλιμπάν και δεν αφήνει ούτε υπονοούμενο για διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, τότε κάνει μία επιδερμική, αδιάφορη κριτική στη γραφικότητα. Και όταν η λαϊκή Δεξιά, αντιδρά, ρίχνει άσφαιρα, υπερασπίζεται το αδιαμφισβήτητο, δηλαδή την οργανική σχέση Κράτους-Εκκλησίας. Κανένας δεν θα τους εμποδίσει να τριγυρίζουν με λείψανα σε πίστες αεροδρομίου. Για αυτό και κατά βάθος όλα αυτά με αφήνουν αδιάφορο. Στην αρχή με ενοχλούσαν οι υποδοχές με τιμές αρχηγού κράτους. Μετά άρχισα να τις βρίσκω γραφικές και τώρα τελευταία, ανούσιες, ανόητες, αδιάφορες. Συχνά και διασκεδαστικές.

Οσο, λοιπόν, δεν συζητούν για διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας, τόσο συνεχίζουν το δούλεμα προς το ακροατήριο, από διαφορετική πλευρά ο καθένας. Οι του Βούτση θα πουλάνε προοδευτισμό και οι Καμμένοι πίστη και ηθική. Και όσους μαζέψει ο καθένας. Εν προκειμένω είναι πολιτικά, πιο έντιμος εκείνος που δεν τοποθετεί τις μάρκες του στο θρησκευτικό συναίσθημα των ανθρώπων και δεν επιδίδεται σε γονυκλισίες. Στο τέλος, βέβαια, όλοι τρίβονται, σαν τρυφερά γατάκια, στα πόδια του Αρχιεπισκόπου, σχεδόν τους σκεπάζει το ράσο.

Μη δίνετε σημασία. Κάντε μόνο χάζι. Και περιμένετε τον επόμενο γύρο. Γιατί κάποιοι δικαστές ίσως πουν ότι οι εικόνες του Ιησού πρέπει να φύγουν από τις δικαστικές αίθουσες.

protagon.gr

Καμμένος, η ελαστική (δεξιά) συνείδησή τους

Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να τα βάζουν οι Συριζαίοι με τον «σύντροφό» τους. Ο συνεταίρος Πάνος μπορεί να ξεφτιλίστηκε πέφτοντας «στα τέσσερα» με τα Μνημόνια, αλλά είναι έτοιμος να ορθώσει το εθνικοπατριωτικό του ανάστημα, για να κρατήσει στις ράγες το τρενάκι των αριστερών συνοδοιπόρων του

Του Γιώργου Καρελιά

Δεν ξέρω αν το κόλπο είναι παλιό και δεν πιάνει πια, αλλά μια χαρά το παίζουν στη σημερινή κυβέρνηση. Ποιο κόλπο; Ο ένας να τα λέει «αριστερά» και να του απαντάει ο άλλος από «δεξιά». Τα εισαγωγικά στις λέξεις μπαίνουν όχι επειδή δεν αποδίδουν το νόημα όσων λένε, αλλά επειδή αυτό που προέχει είναι να διατηρηθεί αυτός ο πολιτικο-ιδεολογικός αχταρμάς, που συντηρεί την (αν)ιερη συμμαχία και, τελικά, μια κυβέρνηση που θα αποτελέσει ανεξίτηλο στίγμα για την πρώτη φορά κυβερνώσα Αριστερά.

Η διαμάχη Νίκου Βούτση – Πάνου Καμμένου για τις μαθητικές παρελάσεις και τη θρησκεία (εδώ) είναι ασήμαντη. Οταν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ σφιχταγκαλιάστηκαν για να καταργήσουν τα Μνημόνια των άλλων (απολαύστε εδώ) και μετά αλυσοδέθηκαν για να φέρουν το δικό τους, είναι αστείο να γίνεται συζήτηση για τις «ιδεολογικές» διαφορές που έχουν. Και είναι μέγιστη υποκρισία να προσπαθούν τα δικά τους ή τα φιλικά τους μέσα (εδώ και εδώ) να στρέψουν το ενδιαφέρον στην «αριστερή» οπτική του Προέδρου της Βουλής, ενώ ξέρουν ότι η «δεξιά» οπτική του προέδρου των ΑΝΕΛ είναι χρήσιμη για να συγκρατεί στον συνεταιρισμό τους εθνικοπατριώτες και θρησκευόμενους.

Με άλλα λόγια, μπορεί η έμμεση θέση του Βούτση υπέρ της κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων να επαναφέρει το παλιό αριστερό αίτημα, αλλά τώρα πλέον δεν υπάρχει το παλιό άλλοθι. Κυβέρνηση είναι, ας το κάνουν. Αμ δε. Ο συνεταίρος Πάνος μπορεί να ξεφτιλίστηκε πέφτοντας «στα τέσσερα» με τα Μνημόνια, αλλά είναι έτοιμος να ορθώσει το εθνικοπατριωτικό το ανάστημα, για να κρατήσει στις ράγες το τρενάκι των αριστερών συνοδοιπόρων του. Και το πετυχαίνει μια χαρά, αν κρίνουμε από το πώς «καθαρίζει» συναδέλφους του που πήγαν να κάνουν κάτι μη «ορθόδοξο» (εδώ).

Ομως, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να τα βάζουν με τον «σύντροφό» τους (εδώ). Αυτός είναι συνεπής με όσα (διακηρύσσει ότι) πιστεύει: παρελάσεις, πατρίς-θρησκεία-οικογένεια και τα συναφή. Οι ίδιοι βολοδέρνουν μεταξύ κάποιων αριστερών διακηρύξεων και μιας κυνικής διακυβέρνησης.

Οταν έχεις αποφασίσει ότι θα πας μέχρι τέλους με τον Καμμένο, είναι άνευ σημασίας να «τσακώνεσαι» μαζί του για τις μαθητικές παρελάσεις. Και είναι απορίας άξιον πώς η φιλελεύθερη υποτίθεται- ΝΔ σπεύδει να πάρει μέρος στη «διαμάχη» Βούτση – Καμμένου, τασσόμενη στο πλευρό του άλλοτε «σπλάχνου» της. Καμιά απορία όμως. Η ΝΔ «κυνηγάει» τους ψηφοφόρους που ο Καμμένος προσπαθεί να κρατήσει στο συνεταιρισμό ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μέσω εθνικοπατριωτικών και θρησκευτικών εξάρσεων, που ο αριστερός συνεταίρος «θέλει» να απωθεί.

Ματαίως. Ο Καμμένος θα είναι διαρκώς παρών, για να τους θυμίζει ότι αποτελεί την ελαστική («δεξιά») συνείδησή τους, την τόσο απαραίτητη στην κατάκτηση, άσκηση και διατήρηση της εξουσίας. Και με τη συνείδηση ισχύει αυτό που αποδίδεται στον αμερικανό πολιτικό Φρανκ Κλάρκ: «Η συνείδηση είναι σαν την οδοσήμανση. Μας λέει τι δεν πρέπει να κάνουμε, αλλά δεν μας εμποδίζει να το κάνουμε». 

protagon.gr

Εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται με 400€ μισθό

Η υλοποίηση του Προγράμματος Κοινωφελούς Χαρακτήρα του Ο.Α.Ε.Δ., μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα «πρόσληψης» σε εκπαιδευτικούς, δημιουργεί ένα νέο εργασιακό τοπίο στους εκπαιδευτικούς και λιπαίνει το έδαφος για νέες ανατροπές στη μόνιμη και σταθερή εργασία.

Αντιμετώπιση της ανεργίας

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Ο.Α.Ε.Δ.: «Το Πρόγραμμα αφορά εγγεγραμμένους στο μητρώο του Οργανισμού και έχει στόχο την άμεση αντιμετώπιση της ανεργίας πληθυσμιακών ομάδων που πλήττονται περισσότερο, αλλά και την αναβάθμιση των προσόντων των συμμετεχόντων ώστε να διευκολυνθούν στην επανένταξή τους στην αγορά εργασίας, με κατάρτιση και παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών.»

Γενίκευση της ελαστικής, ανασφαλούς, κακοπληρωμένης εργασίας

Θυμίζουμε ότι  στο παρελθόν (2013) υπήρξε απόπειρα να προσληφθούν νηπιαγωγοί στα δημόσια νηπιαγωγεία από το «παράθυρο» Ο.Α.Ε.Δ.-ΕΣΠΑ καθώς και Ειδικό Εκπαιδευτικό και Βοηθητικό Προσωπικό σε Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής και ΚΕΔΔΥ.

Είναι φανερό ότι τα προγράμματα ΕΣΠΑ είναι ο απαιτούμενος φερετζές της ΕΕ για τη γενίκευση της ελαστικής, ανασφαλούς, κακοπληρωμένης εργασίας στο δημόσιο, εδώ και 20 χρόνια. Αποτελούν από την πρώτη στιγμή της εισαγωγής τους ως μορφή πρόσληψης στις δημόσιες δομές όλων των κρατών της ΕΕ, την απόπειρα να περάσουν σταδιακά στη λεηλασία δικαιωμάτων, από το όποιο κοινωνικό κράτος υπήρχε με σχετική σταθερότητα στην εργασία. Γι' αυτό όλα τα ΕΣΠΑ περιλαμβάνουν εργασιακές σχέσεις γαλέρας.

Η αντίδραση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) ανέτρεψε τον, τότε, σχεδιασμό.

Η φετινή προκήρυξη

Με την φετινή προκήρυξη του Ο.Α.Ε.Δ. οι άνεργοι εκπαιδευτικοί (οι οποίοι ξεπερνούν τις 90.000 συνολικά), «προσλαμβάνονται» ως «άνεργοι πτυχιούχοι ΑΕΙ πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα, εγγεγραμμένοι στα μητρώα ανέργων πτυχιούχων του ΟΑΕΔ, για την κάλυψη θέσεων με βάση τα τυπικά προσόντα τους» για παροχή, δηλαδή, έργου επί του αντικειμένου τους, από άλλον φορέα και όχι το Υπουργείο Παιδείας, με διαφοροποιημένα κριτήρια και όχι με βάση τους πίνακες αναπληρωτών και με αμοιβές της τάξης των 400 ευρώ.

Ορατός ο κίνδυνος καταστρατήγησης των κριτηρίων πρόσληψης

Το ζήτημα είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας η οποία σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στην ανάγκη της πραγματοποίησης χιλιάδων μόνιμων διορισμών εκπαιδευτικών, ώστε να καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες της δημόσιας εκπαίδευσης, οφείλει να παρέμβει και να ξεκαθαρίσει ότι (με βάση τη σχετική νομοθεσία και στο πλαίσιο της συνταγματικής επιταγής) ο μόνος τρόπος πρόσληψης αναπληρωτών και, φυσικά, απόκτησης εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας είναι μέσω των σχετικών πινάκων του Υπουργείου Παιδείας. Είναι ορατός ο κίνδυνος,  με την παραχώρηση στον Ο.Α.Ε.Δ. της δυνατότητας, της όποιας μορφής, πρόσληψης εκπαιδευτικών, να βρεθούμε αντιμέτωποι με το φαινόμενο εκπαιδευτικοί της ίδιας ειδικότητας να εργάζονται με διαφορετικούς όρους, σε διαφορετικές δομές και με την απόλυτη καταστρατήγηση των κριτηρίων πρόσληψης και μοριοδότησης.

Μνημονιακές  πολιτικές

Τα εκπαιδευτικά σωματεία έχουν, επανειλημμένα, επισημάνει τον ολισθηρό δρόμο που ακολουθούν οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας,  με μνημονιακές  πολιτικές περικοπών και λιτότητας επιδιώκοντας  να κυριαρχήσουν παντού ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Η πολιτική αυτή  έχει ξεθεμελιώσει τη δημόσια εκπαίδευση και οδηγεί σε απόγνωση τους εκπαιδευτικούς.

Χρήστος Κάτσικας

efsyn.gr

Τραμπ και Κιμ τραβάνε το σχοινί -Ψυχραιμία ζητούν Γερμανία και Ρωσία

Την ώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Κιμ Γιονγκ Ουν επιμένουν να κλιμακώνουν την ένταση που έχει προκληθεί μεταξύ των χωρών τους, ηγέτες άλλων χωρών επιχείρησαν την Παρασκευή να καθησυχάσουν τους πολίτες, αλλά και τις αγορές, στις οποίες προκλήθηκαν «τριγμοί» εξαιτίας των «πολεμικών» δηλώσεων.

«Είμαι πεπεισμένη ότι η ρητορική κλιμάκωση δεν θα συμβάλει στην επίλυση της σύγκρουσης», προειδοποίησε η Ανγκελα Μέρκελ, μιλώντας σε δημοσιογράφους στο Βερολίνο. «Επίσης, δεν βλέπει στρατιωτική επίλυση της σύγκρουσης», συμπλήρωσε η Γερμανίδα Καγκελάριος.

Στις δηλώσεις της, η Μέρκελ τόνισε ότι η διπλωματία είναι η μόνη διέξοδος από την κρίση. Αν και δεν επέκρινε τον Τραμπ, με τον οποίο έχει μία «παγωμένη» σχέση», ξεκαθάρισε ότι η ρητορική του δεν βοηθά. «Η Γερμανία θα εμπλακεί εντατικά σε οποιαδήποτε πιθανή μη στρατιωτική λύση. Αλλά πιστεύω ότι μία κλιμάκωση της ρητορικής είναι η λάθος απάντηση», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Παρά τις εκκλήσεις για ψυχραιμία όμως, ο Τραμπ δεν αλλάζει στάση. Σε νέες δηλώσεις του το βράδυ της Παρασκευής (ώρα Ελλάδας), ο Αμερικανός απείλησε ξανά τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας. 

«Αυτός ο άνδρας δεν θα ξεφύγει με αυτό που κάνει, πιστέψτε με», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος αναφερόμενος στον Κιμ Γιονγκ Ουν. «Αν εκστομίσει μία απειλή, κάτι που κάνει εδώ και χρόνια, ή αν επιτεθεί στο Γκουάμ, σε άλλη αμερικανική περιοχή ή σε σύμμαχό μας, θα το μετανιώσει πραγματικά. Και θα το μετανιώσει γρήγορα», τόνισε ο Τραμπ μιλώντας σε δημοσιογράφους.

Απαντώντας σε όσους αποδοκίμασαν τις δηλώσεις του, σχολίασε ότι επέκριναν τα λεγόμενά του μόνο και μόνο επειδή βγήκαν από το δικό του στόμα. «Αν κάποιος άλλος ξεστόμιζε ακριβώς τις ίδιες λέξεις, θα έλεγαν τι υπέροχη δήλωση. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτή τη χώρα χαίρονται με αυτά που λέω, γιατί έχουν επιτέλους έναν πρόεδρο που ορθώνει ανάστημα για το έθνος, τους φίλους και τους συμμάχους μας», συμπλήρωσε ο Τραμπ.

Οι απειλές του Τραμπ

Την Παρασκευή, ο Τραμπ εκτόξευσε νέες απειλές εναντίον της Βόρειας Κορέας. «Οι στρατιωτικές επιλογές βρίσκονται σε ετοιμότητα, κλειδωμένες και οπλισμένες, εάν η Βόρεια Κορέα ενεργήσει με ασύνετο τρόπο. Ελπίζω ότι ο Κιμ Γιονγκ Ουν θα βρει κάποιον άλλο δρόμο!», έγραψε στο Twitter ο πρόεδρος των ΗΠΑ.

Μία ημέρα νωρίτερα, σε δηλώσεις του από το Νιου Τζέρσεϊ, όπου κάνει διακοπές, ο Τραμπ δεν είχε αποκλείσει την πιθανότητα ενός προληπτικού «χτυπήματος» των ΗΠΑ στη Βόρεια Κορέα, όταν ρωτήθηκε σχετικά από δημοσιογράφους. «Δεν μιλάω για αυτό. Ποτέ δεν το κάνω. Δεν είμαι σαν την προηγούμενη διοίκηση που έλεγε ''θα μπούμε στη Μουσούλη σε τέσσερις μήνες''. Θα δούμε τι θα γίνει», απάντησε στο σχετικό ερώτημα. Παράλληλα, φρόντισε να διαμηνύσει στην Πιονγιανγκ ότι αν σκεφτεί να κάνει επίθεση στις ΗΠΑ ή σε συμμάχους της, τότε «θα της συμβούν πράγματα που δεν μπορεί να αντιληφθεί», όπως και ότι αν δεν συμμορφωθεί η Βόρεια Κορέα τότε θα «μπει σε μπελάδες που λίγες χώρες στον κόσμο έχουν αντιμετωπίσει».

Μόσχα: Οι ΗΠΑ πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα

Αυτή η επιθετική ρητορική προκαλεί νευρικότητα. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ παραδέχθηκε ότι η Μόσχα είναι πολύ ανήσυχη εξαιτίας της συζήτησης περί ανάληψης προληπτικής στρατιωτικής δράσης από τις ΗΠΑ. «Δυστυχώς, η ρητορική στην Ουάσινγκτον και την Πιονγιάνγκ αρχίζει να ξεφεύγει. Ελπίζουμε ότι θα επικρατήσει η κοινή λογική», δήλωσε ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας.  

Ο Λαβρόφ σημείωσε επίσης ότι οι ΗΠΑ, ως πιο ισχυρή χώρα, θα πρέπει να κάνουν το πρώτο βήμα. «Σε έναν καβγά, ο πιο ισχυρός και έξυπνος θα πρέπει να κάνει το πρώτο βήμα απομάκρυνσης από την επικίνδυνη γραμμή», είπε. «Μαζί με την Κίνα, η Ρωσία προσφέρει ένα πολύ λογικό σχέδιο ''διπλού παγώματος''. Ο Κιμ Γιονγκ Ουν θα ''παγώσει'' τις όποιες πυρηνικές και βαλλιστικές δοκιμές, ενώ οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα θα ''παγώσουν'' τις στρατιωτικές ασκήσεις μεγάλης έκτασης, που χρησιμοποιούνται διαρκώς από τη Βόρεια Κορέα ως δικαιολογία για να γίνονται οι δοκιμές», συμπλήρωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών.

Αλλες ευρωπαϊκές χώρες, αν και αποδοκίμασαν την «πολεμική» ρητορική, σημείωσαν ότι ορθώς οι ΗΠΑ καταδικάζουν το οπλικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας.

«Η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να επιτρέψει στη Βόρεια Κορέα να αναπτύξει περαιτέρω το πρόγραμμα για πυρηνικά και βαλλιστικούς πυραύλους», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Δανίας, Αντερς Σάμουελσεν, σημειώνοντας ότι κάτι τέτοιο θα επέτρεπε στην Πιονγιάνγκ να τρομοκρατήσει την περιοχή, και όχι μόνο. «Αυτή τη στιγμή βλέπουμε μία κλιμάκωση της ρητορικής για τη Βόρεια Κορέα. Κάποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει με την επιλογή των λέξεων, αλλά το σημαντικό είναι να αποδεχθεί η Βόρεια Κορέα ότι η διεθνής κοινότητα πατάει πόδι», συμπλήρωσε ο ίδιος.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Νέας Ζηλανδίας, Τζέρι Μπράουνλι, τόνισε την ανάγκη για διπλωματική λύση, τονίζοντας ότι η όποια προληπτική ενέργεια θα ήταν λανθασμένη.

Η ανησυχία για το προληπτικό χτύπημα

Ρώσοι αναλυτές ανησυχούν ότι αν και είναι απίθανο να κάνουν οι ΗΠΑ ολοκληρωτική στρατιωτική επίθεση στη Βόρεια Κορέα, θα μπορούσαν να επιχειρήσουν ένα περιορισμένο χτύπημα. Αυτό, θα διέλυε το ενιαίο μέτωπο που επέδειξαν οι Ρωσία-Κίνα-ΗΠΑ στην επιβολή των κυρώσεων στα Ηνωμένα Εθνη, σημειώνει ο Βλαντιμίρ Μπάτιουκ, του Ινστιτούτου Αμερικανικών και Καναδικών Σπουδών στη Μόσχα.

«Αν οι Αμερικανοί εφαρμόσουν στρατιωτική δύναμη στη Βόρεια Κορέα, τότε θα χάσουν ξεκάθαρα την όποια πολιτική στήριξη έχει παράσχει η Μόσχα και το Πεκίνο έως τώρα, στην αμερικανική πολιτική έναντι στην Πιονγιάνγκ», είπε ο ίδιος, μιλώντας στη ρωσική εφημερίδα Kommersant.

Ανεπίσημες προσπάθειες για διπλωματία

Στο μεταξύ, το Associated Press μετέδωσε ότι η διπλωματία των ΗΠΑ διεξάγει ανεπίσημα, τους τελευταίους μήνες, προσπάθειες για να υπάρξει διάλογος με τη Βόρεια Κορέα.

Στις επαφές, σύμφωνα με το δημοσίευμα, συμμετέχουν ο Τζόζεφ Γιουν, ο επιτετραμμένος των ΗΠΑ για την πολιτική έναντι της Βόρειας Κορέας, και ο Πακ Σονγκ Ιλ, ένας ανώτερος Βορειοκορεάτης διπλωμάτης στα Ηνωμένα Έθνη.

iefimerida.gr